Kiedyś ktoś opowiedział mi dziwną historię. Dziwną historię o dziwnym człowieku.
-
Reżyseria
Kuba Krzewiński, Agnieszka Jakimiak
-
Premiera
13 września 2024
-
Czas trwania:
60 min
-
Bilety:
Bilet normalny: 70 zł
Bilet ulgowy: 50 zł
TR Bez Barier: 20 zł
Bilety TR Bez Barier przysługują osobom z niepełnosprawnościami, g/Głuchym oraz towarzyszącym.
Obsada
O spektaklu
„ep” – (jęz. mig.) 1. dziwne, niefajne; 2. (czuć się) nieswojo.
„ep” to zapis znaku stworzonego przez społeczność Głuchych (z Warszawy), który nie posiada odpowiednika w języku mówionym.
„EP” – krótka płyta.
Czym jest „dziwne”, kto jest „dziwny” i kiedy? Jak rozpoznajemy to, co rzekomo „normalne” i to, co od rzekomej „normy” odstaje? Czy „dziwne” jest niebezpieczne, czy wprost przeciwnie – jest azylem dla tych osób, które inaczej nie potrafią wyrazić siebie? Czemu w społeczeństwie to, co „dziwne”, jest zagrożeniem, a w teatrze i sztuce współczesnej ryzykowna bywa „normalność”?
„EP” to spektakl właśnie o tym, co “dziwne”. O tym, jak grupy ludzi mogą być dla siebie obce. I o szukaniu nowych języków komunikacji.
Punktem wyjścia do spektaklu był utwór Kuby Krzewińskiego z 2018 roku o tym samym tytule – „EP” – napisany na Głuchego Poetę Adama Stoyanova, kontrabasistę Łukasza Owczynnikowa i multimedia. Tym razem dołącza do nich także aktorka TR Warszawa – Monika Frajczyk.
W spektaklu pojawiają się sceny nagości, używane są światła stroboskopowe oraz dźwięki o niskiej częstotliwości.
Twórcy_czynie
reżyseria: Agnieszka Jakimiak, Kuba Krzewiński
scenariusz / kompozycja: Agnieszka Jakimiak, Kuba Krzewiński
autor scenariusza migowego i poezji migowej: Adam Stoyanov
scenografia, wideo, kostiumy, światła: Michał Dobrucki
asystentka scenografa: Marysia Godlewska
asystenci osób reżyserskich, inspicjenci: Wojciech Sobolewski, Piotr Piotrowicz
tłumaczka PJM: Marlena Florczyk
produkcja: Magda Igielska (TR Warszawa), Anna Makowska, Michał Mendyk (Fundacja Automatophone)
przygotowanie i realizacja napisów polskich dla niesłyszących: Sonia Szkriba / Dziewczyny od napisów
Kierownik techniczny: Michał Golasa
Zastępca kierownika technicznego: Andrii Pogorielov
Realizatorzy dźwięku: Piotr Domiński, Andrij Pogorielov, Jakub Sapka, Jerzy Szelewicz
Realizatorzy wideo: Łukasz Karzewski, Maciej Kaszyński, Marcin Metelski
Realizatorzy światła: Daniel Sanjuan Ciepielewski, Jędrzej Jęcikowski, Konrad Kajak, Kacper Stykowski
Charakteryzatorki: Milena Jura, Dominika Zatońska
Garderobiane: Elżbieta Kołtonowicz, Teresa Rutkowska
Brygadzista sceny: Łukasz Winkowski
Rekwizytorzy: Mariusz Basiak, Marcin Puanecki, Tomasz Trojanowski
Montażyści: Mariusz Basiak, Paweł Iwaniuk, Marcin Puanecki, Tomasz Trojanowski, Łukasz Winkowski
Spec. budowy dekoracji: Tomasz Ciężarek
Stolarz: Tadeusz Tomaszewski
Ślusarz: Tomasz Ciężarek
W spektaklu wykorzystano utwory „4’33’’” oraz „Wykład o niczym” Johna Cage’a.
Recenzje
-
„Ep” przepełniony jest rozważaniami na temat sztuki, możliwych form, przedstawianych treści oraz interakcji twórców i artystów z odbiorcami. Stanowi też refleksję nad sposobami komunikacji. Język mówiony to tylko jedno z wielu narzędzi służących porozumiewaniu się. Dźwięk, to także wibracje. Komunikujemy się gestami, również dotykiem, jak w przypadku osób głuchoniewidomych. Do przekazu może też służyć cisza.
-
Spektakl w sposób prosty i czuły rozbudza chęć spojrzenia na siebie i i tych, którzy stoją na naszej drodze z perspektywy odkrywcy, który nie ustaje w poszukiwaniu tego co łączy, w zrozumieniu i pokonywaniu tego, co nas, ludzi, dzieli.
-
Rozbudowany, kilkuczęściowy performance, obracający się wokół tematu słuchu i jego braku, dźwięku i ciszy, a także szeroko pojętej dziwności. Spektakl tematyzuje nader ważną, rzadko poruszaną kwestię obecności osób głuchych w kulturze, ich wrażliwości, a także możliwości współpracy z osobami słyszącymi. Symbolem tego ostatniego jest znamienny finał: wspólne wykonanie kompozycji Johna Cage’a „4’33”” przez trzy osoby o bardzo różnych możliwościach i umiejętnościach: głuchego performera, zawodowego muzyka i aktorki z przygotowaniem muzycznym.
Wydarzenie współorganizowane przez Fundację Automatophone oraz Jasna 10: Warszawska Świetlica Krytyki Politycznej w ramach realizacji zadania publicznego „Jasna 10: Społeczna Instytucja Kultury” finansowanego ze środków miasta stołecznego Warszawy.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
