Obsada

Dobromir

Dymecki

Monika

Frajczyk

Magdalena

Kuta

Sebastian

Pawlak

Justyna

Wasilewska

Marta

Ścisłowicz

(dublura)

Julia

Wyszyńska

Agnieszka

Żulewska

O spektaklu

„Droga, którą przemierza Maja, jest drogą everywoman. Maja doświadcza tego, co wszystkie kobiety, kiedy ich pragnienia zostają zmiażdżone, a ból zwycięża nad nimi aż do chwili, kiedy mogą się rozwinąć i otworzyć na nowo, gotowe do życia z większą świadomością, głębią i, oczywiście, radością. Splot kobiecych relacji pokazany w naszej sztuce jest autentyczny. Zawiera w sobie miłość, wściekłość, rozczarowanie i uleczenie, kojarzone dziś z intymnością.”

Twórcy i twórczynie

Galeria

Otwórz popup

Poprzedni slide

01

Następny slide

Poprzedni slide

01

Następny slide

Zamknij popup

fot. Natalia Kabanow

Recenzje

• W zgodzie z tradycją najlepszych sztuk o rodzinnych spotkaniach, ta opowiada o czymś więcej niż o dramacie jednej rodziny, pozostając jednak całkowicie konkretną i skupioną w rękach światowej klasy zespołu z polskiego TR Warszawa.
  

  Claire Armitstead, The Guardian

• „(…) Genialnie prosty i potrzebny spektakl o nas samych.”

  Julia Downarowicz, Dziennik teatralny Warszawa

• „Sposób podjęcia tematyki kobiecych doświadczeń i próba ich ukazania w kontekście wzajemnych relacji rodzinnych osiąga tutaj rzadko spotykany w teatrze ciężar gatunkowy, również dzięki rewelacyjnym kreacjom aktorskim.”

  Wiesław Kowalski, Teatr dla wszystkich

• „Cząstki kobiety to koncert aktorski.”

  Izabela Szymańska, Empik.com

• „Reżyser daje aktorom możliwość budowania niebanalnych postaci. I cała obsada korzysta z tego znakomicie, odnajdując się w naturalny sposób w tej bliskiej filmowego realizmu formie spektaklu.”

  Wojciech Majcherek, Kultura.Onet.pl

• „(…) to najwyższa sztuka. Robić teatr, jakby to nie był teatr, a prywatne gry. Jakby słowa nie były zapisane, ale przychodziły same, same się wypowiadały. Mundruczó znowu wrzuca nas w środek życia, chce teatru jako jego imitacji. Nie poprzestaje jednak na tym, gdyż co jakiś czas zaburza realizm opowieści, buduje dziwne hiperbole, niszczy porządek, wprowadza dysonanse. Cząstki kobiety to majstersztyk, gdy idzie o precyzję realizacji, a przy tym skrajnie trudne wyzwanie techniczne. To tylko tak wygląda, że wystarczy poudawać żyćko.”

  Jacek Wakar, Kultura Liberalna

• „Teatr znakomitych kreacji aktorskich. Wasilewska, Kuta i Żulewska dają tu bardzo szeroki popis warsztatowych umiejętności – nie grają, lecz stają się swoimi postaciami. Postaciami, w które nie tylko wierzymy, ale przede wszystkim zapamiętujemy je.”

  Magdalena Fizgal-Janikowska, Teatralny.pl

• (…) Choć porównywanie filmów i sztuk, na podstawie których powstały, ma pewne granice, to w tym przypadku wersja sceniczna jest o wiele bogatsza, bardziej intymna i pełniej nakreślona od ekranizacji.
  
  (…) Justyna Wasilewska, która wciela się w rolę głównej bohaterki – Mai, jest naga emocjonalnie, intensywna w swojej rozpaczy, ale jednocześnie pełna ciętej riposty i olśniewającej witalności.
  
  (…) Kiedy Maja i jej lubiąca rywalizację przybrana siostra (Agnieszka Żulewska) szaleją w jadalni ze wstążkami gimnastycznymi do włoskiego hitu muzyki pop z lat 80-tych – „Felicita”, ten moment radości i cieszenia się życiem przynosi swego rodzaju milczące catharsis.
  
  (…) Choć Maja doświadczyła ogromnej tragedii, wiemy że jej to nie złamało – nie dlatego, że zostawiła przeszłość za sobą, tylko dlatego, że ma odwagę przyjąć swój ból. Jest świadoma swojej straty, ale nie pozwala pokornie, żeby ją ona definiowała.
  
  (…) Jednak Costa, podobnie jak Mundruczo, znajduje wybitne teatralne zabiegi, aby pomóc nam zrozumieć kobietę, która została złamana i następnie się odbudowała.

  A.J. Goldmann, The New York Times

Recenzje z Festival d’Avignon

• (…) TR Warszawa – polski zespół teatralny, jeden z najlepszych na świecie (…)
  
  (…) Wielki sukces w Awinionie odniosła sztuka węgierskiej dramatopisarki Katy Wéber, zaadaptowana już także na potrzeby kina przez reżysera Kornéla Mundruczó i wyprodukowana przez Netflix. Autorka tekstu precyzyjnie i bez uproszczeń poddaje analizie traumę poronienia. (…) Wyjątkowo skuteczne przekraczanie konwencji dramaturgicznych wynika z mistrzowskiej gry aktorów, którzy (…) misternie ożywiają swoich bohaterów, nawet jeśli ich kwestie nie wykraczają poza small talk – dzięki czemu zresztą bez problemu oglądamy grany po polsku spektakl z francuskimi napisami. (…) Awiniońska publiczność zakochała się w tym polskim spektaklu z 2018 roku. Przedstawienie jest tak intrygujące
  choćby dlatego, że naśladuje określone role społeczne, doprowadzając je aż do ostatecznych granic. W Polsce spektakl święcił triumfy, a jego twórców obsypano prestiżowymi nagrodami. W Europie “Cząstki kobiety” znalazły się w programach najważniejszych festiwali, takich jak m.in.: Kunstenfestivaldesarts, Athens & Epidaurus Festival i Festival Romaeuropa. Filmowa adaptacja przyniosła Vanessie Kirby nominację do Oscara oraz Puchar Volpiego na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji.

  Anne Diatkine, Liberation

• (…) Powstały w 2018 r. w Warszawie spektakl TR Warszawa potwierdza, że teatr jest niczym bez
  aktorów. Polskich przede wszystkim, tu wszyscy są zachwycający.

  Etienne Sorin, Le Figaro

• (…) „Cząstki kobiety” węgierskiego filmowca i reżysera teatralnego Kornéla Mundruczó są
  wydarzeniem. (…) Mundruczó i jego scenarzystka Kata Wéber odważyli się wziąć na warsztat
  najbardziej nienowoczesną z form teatralnych: dramat rodzinny. (…) błyskotliwe pisarstwo spotyka się tu z aktorstwem zadziwiającym autentycznością i głębią duchową. (…) Nigdy wcześniej nie oglądaliśmy spektaklu, w którym dramatyzm i siła słowa zdają się tak bardzo przenikać. Baśń Wéber jest bardzo ibsenowska w swej dynamice; w łączeniu tego, co intymne, z tym, co społeczne (…).

  Pierre Lesquelen, iogazette.fr

• (…) Cząstki kobiety wiele mówią o naszym niespokojnym, burzliwym zachodnim społeczeństwie, zagubionym między tradycyjnymi a nowoczesnymi stylami życia. Naturalizm tematu zostaje w doskonały a zarazem tajemniczy sposób skonfrontowany z teatralną magią, bowiem Kornél Mundruczó jest mistrzem w mieszaniu języków scenicznych. Poprzez realizm, który jest bazą jego inscenizacji, reżyser podstępnie wprowadza nas w tajemnice nagle obnażonych dusz i ciał. Tak obnażonych jak poród, który jest osią pierwszego aktu. Czy Kornélowi Mundruczó udałoby się to wszystko tak dobrze bez aktorów z krwi i kości, którzy stoją na wprost nas? Aktorzy: sama zasada, źródło, istota i geniusz teatru… W spektaklu TR Warszawa wszyscy są godni podziwu.

  Fabienne Pascaud, Telerama

• (…) Najpiękniejsza w „Cząstkach kobiety” jest postać młodej matki, która decyduje się przeżywać swój żal tak, jak uważa za stosowne, niczego nie wypierając ani nie udając. Żal należy do niej; Maja w żaden sposób nie chce czerpać z niego korzyści. Aktorka grająca tę młodą kobietę jest absolutnie wspaniała. Justyna Wasilewska, pełna gracji i wewnętrznej siły, jest motorem całego spektaklu.

  Fabienne Darge, Le Monde

• Filmowiec Kornél Mundruczó pokazując „Cząstki kobiety” wymierzył festiwalowi w Awinionie teatralny policzek. Ten silnie emocjonalny, wstrząsający spektakl ukazuje portret bohaterki przytłoczonej nieszczęściem, walczącej z presją wywieraną przez rodzinę i społeczeństwo. (…) Justyna Wasilewska w wysublimowany sposób wciela się w główną postać i z niezwykłą wrażliwością wyraża cierpienie i głębokie osamotnienie bohaterki będącej obserwatorką własnej historii. (…) Mistrz hiperrealizmu Kornél Mundruczó jak zwykle tworzy bardzo wypracowaną, wyrazistą i świadomą inscenizację. Intensywność obecności wspaniałych aktorów oraz wirtuozeria przedstawienia pozwalają widzowi w pełni zanurzyć się w intymność tematu (…) i skonfrontować się zarówno z rozpadem, jak i z próbą odbudowy (…).

  Christophe Candoni, sceneweb

• (…) „Cząstki kobiety” w wykonaniu polskich aktorów z TR Warszawa poruszają do głębi. (…) Spektakl jest wyjątkowym doświadczeniem scenicznym, a to wszystko dzięki żarliwej grze aktorskiej. Na tegorocznym festiwalu Emma Dante i artyści spektaklu „Misericordia” postawili poprzeczkę już bardzo wysoko, ale zespół TR Warszawa jeszcze ją podniósł. Festiwal w Awinionie wiele im zawdzięcza.

  Philippe Noisette, Les Echos

• Wieczór zamknięcia w Cannes, wieczór otwarcia w Awinionie: reżyser Kornél Mundruczó i scenarzystka Kata Wéber są wszędzie! To oni zdetonowali prawdziwą bombę drugiej części festiwalu w Awinionie (…). Takiej jakości gry, takiego prowadzenia aktorek i aktorów, takiej wizji i inscenizacji nie doświadczaliśmy od dawna. (…) Sztuka, która rozgrywa się w dwóch aktach ‒ pierwszym całkowicie kinowym, a drugim teatralnym ‒ ukazuje perspektywy niespotykane dotąd na scenie. W pierwszym akcie, dzięki zbliżeniu oka kamery jesteśmy w stanie znieść to, co słyszymy i widzimy. Drugi akt natomiast otwiera przed nami szeroką perspektywę scenografii ujętą w filmowym formacie 16/9 z niekończącą się sceną, na której rozgrywa się cała paleta rodzinnych napięć. Jest tu coś z Festen, tyle że tutaj nikt nie zasiada do stołu, by spożyć kolację wspólnie z innymi. Wszyscy za to dłubią palcami w potrawach, jakby zapomnieli o dobrych manierach i zasadach savoir-vivre. Dobromir Dymecki, Monika Frajczyk, Magdalena Kuta, Sebastian Pawlak, Marta Ścisłowicz, Justyna Wasilewska i Agnieszka Żulewska to sceniczne bestie. Grają zespołowo, dzieląc się przestrzenią, czasem z niej znikając. Napisany przez Katę Wéber tekst niesie w sobie wiele fascynujących i intymnych tematów. Pierwszy to skonfrontowanie własnej żałoby z perspektywą pozostałych członków klanu, drugi – obserwowanie, jak demencja wkrada się do świata starzejących się ludzi.

  Amelie Blaustein Niddam, Toute la culture

• „Reżyser Kornel Mundruczo ze swoimi Cząstkami kobiety pojawia się na Festiwalu w Awinionie niczym petarda. Olśniewający, mocne, feministyczne Festen z pełnymi żaru aktorami i aktorkami.
  
  (…) Niebywały, niesamowity spektakl – sfilmowany i zagrany przez aktorów, których mistrzostwo przyprawia o zawrót głowy. To historia nie tylko rodzinna, ale przede wszystkim kobieca.
  
  
  (…) Aktorzy grają fenomenalnie, precyzyjnie jak w orkiestrze.
  
  
  (…) Cząstki kobiety mówią o kobietach, o poczuciu wspólnoty, jaką odnajdują w pewnym kraju; kraju – mowa tu o Polsce – w którym każdego dnia prawa kobiet są deptane. Bohaterki śpiewają włoski refren szlagieru Felicita, a my wraz z nimi możemy poczuć, że szczęście powraca…”

  Marie-José Sirach, L’Humanite

• „(…) “Cząstki kobiety” z TR Warszawa. Oto prawdziwy, wielki teatr; dzieło scenarzystki Katy Wéber, reżysera Kornéla Mundruczó oraz utalentowanych polskich aktorów z Teatru TR Warszawa.
  
  Monika Frajczyk, Magdalena Kuta, Sebastian Pawlak, Marta Ścislowicz, Justyna Wasilewska i Agnieszka Żulewska tworzą opowieść, w której słabi i nieodpowiedzialni mężczyźni wycofują się i opuszczają kobiety, walczące strażniczki z krajów Europy Wschodniej. Kobiety, które doświadczyły bolesnej i autorytarnej przeszłości, a ich teraźniejszość naznaczona jest materializmem, egocentryzmem i nacjonalizmem. Odnajdujemy tu ślady Bergmana i Festen; to, co dzieje się na scenie, zachwyca naturalnością, swobodą i precyzją. Ze swoistej alchemii wyczuwalnej między reżyserem a wybitnie utalentowanymi aktorami rodzi się spektakl, który ściska za gardło i chwyta za serce.

  Hélène Kuttner, www.artistikrezo.com

• „(…) Kornél Mundruczó umiejętnie prowadzi aktorów TR Warszawa, tworząc dzieło bolesne, przenikliwe, które wstrząsa, porusza i zwala z nóg. Wielka sztuka o banałach codzienności!
  
  
  (…) Kata Wéber nie używa ozdobników; pisze tak, jakby używała języka mówionego. Autorka scenariusza otwiera przed nami codzienność bohaterów, opowiada o ich konflikty, chowanych urazach i sposobach radzenia sobie z prawdą. Tym samym publiczność – niczym uprzywilejowany świadek wydarzeń – siada z bohaterami do stołu, upija się wódką, uczestniczy w gwałtownych, często brutalnych rozmowach, a także w rzadkich chwilach porozumienia, podczas których pochodzący jakby z różnych światów bohaterowie odnajdują coś, co ich łączy. Magia działa. Spektakl wciąga nas, oczarowuje, pochłania… Teatr, jakby uwikłany w banalności toczonych na scenie rozmów, zyskuje nowy sens. Hiperrealistyczna inscenizacja Kornéla Mundruczó jest prawdziwym przełomem i kamieniem milowym. Spektakl zapisze się jako jedna z wielkich chwil 75. Festival d’Avignon.
  
  Polska uwięziona w fanatycznym katolicyzmie
  Wykorzystując historię Mai, autorka i reżyser bez żadnej taryfy ulgowej kreślą portret Polski; kraju, który wikła się w zabójczy fanatyzm religijny. Przenikliwa i radykalna sztuka Katy Wéber i Kornéla Mundruczó jest prawdziwym doświadczeniem scenicznym; przywodzi na myśl twórczość Alexandra Zeldina. Mocna i jakże realistyczna gra aktorów sprawia, że spektakl chwyta za gardło i porusza do głębi. Kolejne chwile życia mijają, nie przynosząc żadnych rozwiązań, ukazując dramat ludzkich istnień tułających się w brutalnym i seksistowskim świecie. Cząstki kobiety uderzają mocno; podważają to, co wydawało się pewne. Poruszają widzów aż do bólu!”
  

  Olivier Frégaville, L’Oeil d’Oliver.fr

Nagrody

• Nagroda im. Konrada Swinarskiego

  Dla najlepszego reżysera w sezonie 2018/2019 dla Kornéla Mundruczó za reżyserię „Cząstek kobiety” Katy Wéber

• Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza

  Za najlepszą kreację aktorską w sezonie 2018/2019 dla Justyny Wasilewskiej za rolę Mai w spektaklu „Cząstki kobiety”

• I główna nagroda aktorska

  Nagroda dla Justyny Wasilewskiej za rolę Mai w spektaklu „Cząstki kobiety” na 59. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych

• Nagroda Specjalna im. Ignacego Lewandowskiego

  Nagroda za wybitną rolę epizodyczną dla Moniki Frajczyk za rolę Ewy w spektaklu „Cząstki kobiety” na 59. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych

• III główna nagroda aktorska

  Nagroda dla Dobromira Dymeckiego za rolę Larsa w spektaklu „Cząstki kobiety” na 59. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych

• Nagroda im. Jacka Woszczerowicza

  Nagroda dla Magdaleny Kuty za rolę Matki w spektaklu „Cząstki kobiety” na 59. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych