14.02.2022
TR Warszawa jest partnerem wystawy “Take my eyes” poruszającej temat przemocy ze względu na płeć. Wernisaż wystawy odbędzie się 18 lutego 2022 r. w galerii Lokal_30. Wystawa czynna jest do 21 kwietnia br.
O wystawie
TR Warszawa jest partnerem wystawy “Take my eyes”, prezentującej prace artystek i artystów takich jak Regina José Galindo, Zuzanna Janin, Simone Karl, Katarzyna Malejka, Dorota Nieznalska, Anna Orbaczewska, Ewa Partum, Adrian Paci, Fiona Rukschcio, Katya Shadkovska, Monika Weiss, Paweł Żukowski. Kuratorką wystawy jest Agnieszka Rayzacher, a przy jej powstaniu współpracowała Kinga Cieplińska. Matronat nad wystawą obejmuje Centrum Praw Kobiet. Wystawa porusza temat przemocy ze względu na płeć. Wernisaż wystawy odbędzie się 18 lutego 2022 r. o godzinie 18:00. Wystawę można zobaczyć do 21 kwietnia br. w galerii Lokal_30, mieszczącej się w Warszawie przy ul. Wilczej 29A/12. Wydarzeniem towarzyszącym wystawie będzie performens “Historia pewnej zdrady/Pokoje” Zuzanny Janin, artystki wizualnej, który odbędzie się 22 maja br. o godz. 19:00 na scenie TR Warszawa/Marszałkowska 8.
“Take my eyes” jest próbą spojrzenia na problem przemocy ze względu na płeć poprzez pryzmat prac artystek. Prac, które niejednokrotnie wyrastają z osobistego doświadczenia. Wystawa jest opowieścią o prywatnym bólu, samotności, strachu i wyparciu przemienionych w twórczość artystyczną opisującą doświadczenie uniwersalne – poczucie krzywdy wobec doświadczanej przemocy. Tytuł wystawy został zaczerpnięty z filmu “Moimi oczami” Iciar Bollain z 2003. „Weź moje oczy” – mówi bohaterka próbująca naprawić związek z bijącym i poniżającym ją mężem. Tym samym twórczynie wystawy zadają pytanie “ile razy osoby pozostające w przemocowych relacjach starają się puścić w niepamięć, oszukać same siebie lub dać się oszukać czułym słowom, obietnicom poprawy, powrotu do normalności”?
Więcej informacji o wystawie przeczytać można na stronie internetowej Galerii Lokal_30.
Porozmawiajmy o…
TR Warszawa regularnie zabiera głos w sprawie praw kobiet. W 2021 roku zainicjowaliśmy projekt „Porozmawiajmy o…” – cykl spotkań, debat i wykładów poświęconych tematom nieobecnym, zakrzywianym lub stygmatyzowanym w dyskursie publicznym, takich jak przemoc ze względu na płeć czy prawa kobiet. Z pomocą zaproszonych ekspertek, ekspertów, aktywistów i aktywistek, a także osób, które same przeszły przez trudne doświadczenia, chcemy zrozumieć kondycję człowieka i mechanizmy, jakie nami kierują.
Kuratorką pierwszego cyklu „Porozmawiajmy o…” jest Sylwia Chutnik. Jako motto pierwszej odsłony cyklu przyjęliśmy hasło „nigdy nie będziesz szła sama”, które stało się symbolem oddolnego ruchu pod nazwą Strajk Kobiet i które wyraża idee i wartości bliskie wielu kobietom i mężczyznom, takie jako solidarność, wsparcie, empatia, wolność. Chcemy pogłębiać świadomość tych idei i wartości w polskim społeczeństwie, tak aby już żaden człowiek nigdy nie szedł sam.
Dowiedz się więcej o cyklu „Nigdy nie będziesz szła sama”.
Warto wspomnieć, że planowany na 22 maja br. performens Zuzanny Janin “Historia pewnej zdrady/Pokoje” nie będzie pierwszą współpracą TR Warszawa z artystką. Zuzanna Janin przekazała wykonany przez siebie ledon “Nikt Ci nie uwierzy, Zuzanno”. Praca prezentowana była w lipcu 2021 roku na wystawie “Muzeum Dowodów Rzeczowych” autorstwa łotewskich artystek, Jany Jacuki i Laury Stašāne. Wydarzenie organizowane było przez TR Warszawa we współpracy z krakowską fundacją Autonomia z Krakowa i warszawską fundacją Feminoteka. Wystawa prezentowana była jako wydarzenie specjalne Baltic Transfer* Festival, przeglądu nowych form teatru, muzyki, dramaturgii i audio instalacji z krajów bałtyckich. Kuratorem festiwalu był Roman Pawłowski, pełnomocnik dyr. TR Warszawa do spraw programowych; program festiwalu współtworzony był przez: Giedrė Bagdžiūnaitė (Litwa), Liisę Liksor (Estonia) i Laurę Stašāne (Łotwa).
Wystawa “Muzeum Dowodów Rzeczowych” prezentowała zgromadzone przez artystki przedmioty codziennego użytku i była próbą oddania głosu ofiarom przemocy domowej, które chciały opowiedzieć swoją historię z pośrednictwem jej niemych nośników takich jak, nożyczki, ubranie, czy ulubiony fotel. Więcej o projekcie możecie przeczytać tutaj. Zachęcamy również do obejrzenia dokumentalnego zapisu wystawy.
