Co mówi twarz? Co pokazuje? Jakie relacje, treści i obrazy wytwarza? Jaką prywatną historię może opowiadać? Ślady jakich zbiorowych doświadczeń może nosić? Czy ma w sobie jeszcze obietnicę reprezentacji? Na ile jest cielesna? Czy może w ogóle być naga?

Spośród ponad dziewięćdziesięciu projektów zgłoszonych w ramach open callu do kuratorowanego przez Michała Borczucha wydarzenia TWARZ, wybranych zostało siedem. Stoi za nimi dziewięć osób, które w wyjątkowo odważny sposób przyglądają się własnym twarzom, a przez nie – także i naszym. Prezentowane prace dotykają rodzinnych tajemnic, prywatnych traum, skrywanych obsesji i zbiorowych fantazji. Tworzą narracje osobiste i/lub mniejszościowe, odważnie wkraczając w zaniedbane obszary naszej kolektywnej świadomości. 

Każde z siedmiu działań performatywnych stanowi autonomiczną całość – każde odsłania inną osobliwość i operuje odmiennym językiem artystycznym. Osoby twórcze sięgają po narzędzia, takie jak choreografia czy lalkarstwo, korzystają z form monologu, performansu dokamerowego, wyznania czy stand-upu. Ten wieczór nie ułoży się w spójny spektakl, nie da jednego przekazu, nie wpisze się w żaden z góry ustalony format. Zamiast tego, w jednorazowym pokazie pod wspólnym tytułem TWARZ, będziemy łamać teatralne kanony afirmując różnorodność i skrajną, ucieleśnioną subiektywność.