Akcja dramatu rozgrywa się w niedalekiej przyszłości, kiedy zapis świadomości jest tylko nowym krokiem w kierunku poprawy życia i osiągnięcia nieśmiertelności. Ludzie żyją swoim życiem i śnią o marzeniach. Marzeniem Kristi i Toma od jakiegoś czasu było posiadanie dziecka. Właśnie się ono spełnia – Kristi jest w ciąży, ale ulega śmiertelnemu wypadkowi samochodowemu. Dziecko jednak przeżywa. Wraz z raportem o śmierci Kristi, Tom otrzymuje informację, że kobieta zachowała swoją świadomość. Świadomość ta zostaje przekazana Tomowi w postaci miniaturowego chipa.

Za pomocą tego chipa można komunikować się z Kristi poprzez system audio. Tom aktywuje Kristi. Wszystko w ich komunikacji brzmi tak, jakby Kristi istniała naprawdę. Kristi może żartować, śpiewać kołysanki dla swojej córeczki i być przy Tomie.

Wkrótce Tom zdaje sobie sprawę, że słuchanie Kristi nie wystarczy, potrzebuje jej obok siebie. Zdigitalizowana świadomość może zostać wprowadzona do ciała zastępczego. Tom nie widzi innej opcji niż skorzystanie z tej możliwości. Nie rozmawiając z Kristi, wybiera dla niej nowe ciało. Nie jest ono identyczne z ciałem Kristi, ale jest to ciało kobiety, którą Tom mógłby sobie wyobrazić obok siebie. Nowa rzeczywistość – kobieta, która ma obce ciało ze świadomością Kristi – wkrótce wkroczy w życie Toma. Jest to dla Toma wsparcie i dobro, ale także coś dziwnego i nieznanego. Oboje robią wszystko, aby w ten sposób przeżyć życie rodzinne. Ale z czego składa się tożsamość? Co tworzy związek? W jakim stopniu ciało i świadomość są ze sobą powiązane?

Ta historia nie kończy się dobrze.

Ale też nie kończy się źle.