Olga Ciężkowska jest absolwentką Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Została wyróżniona w ramach nagrody Debiut TR 2021 i otrzymała zaproszenie do wyreżyserowania  pokazów warsztatowych tekstów, wyłonionych w konkursie dramaturgicznym „Nigdy nie będziesz szła sama” w sezonie 2021/2022.

Szukając inspiracji do nadchodzącego spektaklu czytałam ostatnio dużo o queerze,
afirmowaniu dziwności, wymykaniu się normom. Bardzo kibicuję Dorocie Kotas, pisarce,
która za swoją debiutancką książkę „Pustostany” otrzymała m.in. Nagrodę Literacką
„Gdynia” oraz Nagrodę Conrada, a w kwietniu tego roku wydała „Cukry”. „Pustostany” to
miód na serce dla wszystkich outcastów, patrzenie na świat w zdehierarchizowany
sposób, poprzez szczegół, poza sztywnymi kategoriami interpretacji i oceny. Dużo fantazji,
w których obserwacje zewnętrznego świata przeplatają się ze śnieniem. Z kolei „Cukry” to
zapis doświadczenia bycia poza heteronormą, a przede wszystkim bycia w spektrum
autyzmu. Myślę, że podważanie neurotypowej perspektywy, jako jedynej właściwej w
interpretacji świata, dobrze robi zarówno tym za bardzo przekonanym o niezawisłości
własnych sądów, jak i wszystkim, których głosy są marginalizowane. No a ostatni rozdział
pt. „maleństwo”, który czyta się jak list miłosny, jest po prostu piękny.

Myślę głównie o tym, gdzie się teraz przeprowadzić, bo nie chcę już mieszkać w Krakowie.
Warszawa jest piękna, ale strasznie wielka i wszędzie jest okropnie daleko, co budzi mój
lekki opór. Poznań wydaje się być spoko. I Wrocław. Ale jeśli ktoś ma jakieś rady,
rekomendacje albo przestrogi, to chętnie dowiem się, gdzie w tym kraju jest jakieś
przyjazne i spokojne miejsce do życia.