O spektaklu

“Pracując nad spektaklem skupiliśmy się na tej specyficznej aktywności wyobraźni, która pozwala zrozumieć co czują inni ludzie, poczuć się z nimi połączonymi i w sposób nieoceniający widzieć ich w różnych sytuacjach/ widzieć ich punkt widzenia.

Można powiedzieć że w sali teatralnej zorganizowaliśmy spotkanie pewnej liczby osób, które w innych okolicznościach nigdy by się nie spotkały, lub spotkałyby się i nie zauważyły tego.

Trudno powiedzieć o nich, że są to teatralne postaci lub że są to osoby fikcyjne. Osoby te pojawiają się na zetknięciu wyobraźni widzów i aktorów, oddziałują na siebie, towarzyszą sobie i znikają. W spektaklu obserwujemy także mechanizm przyjmowania na siebie roli przez aktorów.

Mamy nadzieję, że w tym spotkaniu powstaje pewne poczucie bliskości i radości i że mechanizm bezinteresownego zauważania innych, i współodczuwania z nimi, może zostać przez widza „wyniesiony” z teatru.”

Dla grup zorganizowanych ze szkół ponadgimnazjalnych oferujemy warsztaty wprowadzające do spektaklu (prosimy o kontakt z działem edukacji: edukacja@trwarszawa.pl).

Obsada

Dobromir

Dymecki

Rafał

Maćkowiak

Maria

Maj

Zofia

Wichłacz

(zastępstwo)

Karolina

Harris

Adam

Woronowicz

(zastępstwo)

Cezary

Kosiński

Agata

Buzek

Anna

Karasińska

Twórcy i twórczynie

Realizacja

Galeria

Otwórz popup

Poprzedni slide

01

Następny slide

Poprzedni slide

01

Następny slide

Zamknij popup

fot. Magda Hueckel

Recenzje

• “Spektakl prosty wyrafinowaną prostotą, obłędnie dowcipny, a chwilami wzruszający. Abstrakcyjną „Fantazją” do TR Warszawa wraca Anna Karasińska – autorka hitu „Ewelina płacze”.

  Witold Mrozek, Gazeta Wyborcza

• “Jej skromne widowiska wciąż mają to, czego polskiemu teatrowi brakuje jak powietrza – bezpretensjonalność i poczucie humoru. „Fantazja” dodatkowo odwołuje się wprost do wyobraźni widzów. To oni, patrząc na scenę, mają stworzyć sami dla siebie osobny spektakl, stworzyć to wszystko, czego nie zrobiła reżyserka, dopowiedzieć los bohaterów, dać im biografię i dalszy ciąg życia. Pozwolić sobie na fantazję właśnie.”

  Jacek Wakar, Onet.pl

• “Karasińska fantazjuje z aktorkami i aktorami na najróżniejsze tematy – te teatralne i te wcale nie: Zofia Wichłacz na przykład ma stać się tą dziewczyną, która zamalowuje rozkłady jazdy na twoim przystanku, Adam Woronowicz z Rafałem Maćkowiakiem dwukrotnie snują dziwaczną opowieść o wyprawie na ryby. Granicą teatru są granice wyobraźni – twierdzą realizatorzy i mają oczywiście rację. Polityczność sztuki polega przecież także na pokazywaniu tego, o czym wcześniej nie dawało się nawet pomyśleć. To wyobraźnia ustanawia teatralną fikcję i z nią twórcy „Fantazji” wchodzą w grę.”

  Piotr Morawski, Dwutygodnik.com

• “Karasińska idzie po śladach twórców teatru absurdu. Sytuacja teatralna nie jest tu celem samym w sobie, a pryzmatem, przez który możemy przyjrzeć się naszym projekcjom codziennym – temu, jak doświadczamy rzeczywistości. Pozorna krotochwilność spektaklu i nasza obojętność wobec wielości światów przedstawionych – tak fragmentarycznych i ulotnych – jaką nam oferuje „Fantazja”, to w istocie przechadzka po cienkim lodzie. Nie inaczej przecież działamy na co dzień – kiedy przelatujemy po kanałach, uprawiając tzw. zapping, czy gdy „scrollujemy” posty na naszym facebookowym „wallu”. (…) Wieczorny rytuał ślizgania się po ekranie globalnej rzeczywistości to może także – jak Fantazja – swoista próba powrotu do siebie. Nie tyle może wtedy oglądamy telewizję, ile oglądamy oglądanie telewizji, odgrywając przed nami samymi możliwość postrzegania i rozumienia.”

  Zofia Smolarska, Teatr

• “Mikro-opowieści, wyróżnionych z biegu codzienności, jest w Fantazji bardzo wiele. I o ile wyobrażenie sobie ludzi czy zwierząt nie wydaje się być może trudne, to Karasińska posuwa się dalej i przedmiotem fantazjowania próbuje uczynić także emocje i uczucia. Subtelnie zaznacza ich odcienie i barwy, malując w wyobraźni widzów emocjonalne pejzaże. Opowiada o doświadczeniach, o których pozornie nie da się opowiedzieć.”

  Agata Kędzia, Reflektor

• Zresztą publiczność bawi się świetnie, idealnie reaguje na wszystkie niuanse, można powiedzieć: im mniej aktorka/aktor pokazują, tym więcej odnajdują. Rzecz polega na uruchamianiu wyobraźni widza, na mikro-impulsach.
  Prawdziwą furorę robi Woronowicz, który wstydzi się tańczyć podczas piosenki, którą lubi, i Dymecki, który się nie wstydzi się i tańczy.

  Tomasz Miłkowski, aict.art.pl

• “Pomysł sceniczny na sprawdzenie siły wyobraźni, otwartości, możliwości komunikacyjnych w ogromnym ograniczeniu możliwości jest świeży, zaskakujący, nietypowy. Bardzo dowcipny, inteligentny, oparty na grze skojarzeń. Prowokowaniu fantazji.”

  „Fantazja w TR Warszawa”, okiem-widza.blogspot.com

Linia nowych talentów / Młody TR

Spektakl powstał w ramach programu Młody TR, będącego częścią Linii nowych talentów – nurtu programowego TR Warszawa. TR Warszawa od lat wspiera rozwój nowych talentów artystycznych, prowadząc takie projekty jak Teren Warszawa, TR/PL, Teren TR, Młody TR, Debiut TR, a także rezydencje artystyczne, gościnne pokazy prac dyplomowych i spektakli oraz przedstawienia repertuarowe, do realizacji których zapraszani są nowi twórcy i twórczynie, a wybrane projekty rozwijane są we współpracy z partnerami zagranicznymi. TR Warszawa pełni rolę artystycznego schronu, w którym artystki i artyści mogą eksperymentować i realizować swoje pomysły na teatr. 

W ramach Linii nowych talentów swoje spektakle zrealizowali i zrealizowały m.in.: Wojciech Blecharz (Soundwork), Klaudia Hartung-Wójciak (Chinka), Grzegorz Jaremko (Woyzeck), Katarzyna Kalwat (Holzwege, Rechnitz. Opera – Anioł Zagłady, Maria Klassenberg. Ekstazy, Staff Only – koprodukcja Biennale Warszawa i TR Warszawa), Anna Karasińska (Ewelina płacze, Fantazja), Katarzyna Minkowska (Stream), Jędrzej Piaskowski (Puppenhaus. Kuracja, Dawid jedzie do Izraela), Piotr Trojan (Grind/r), Magda Szpecht (Możliwość wyspy, Wracać wciąż do domu), Małgorzata Wdowik (Piłkarze, Strach).