-
Reżyseria
Katarzyna Minkowska
-
Premiera
9 lutego 2024
-
Czas trwania
2 godz.
-
Bilety
Bilet normalny: 120 zł
Bilet ulgowy: 85 zł
Bilet normalny grupowy (powyżej 10 osób): 105 zł
Bilet ulgowy grupowy (powyżej 10 osób): 75 zł
Obsada
O spektaklu
Reżyserka Katarzyna Minkowska oraz dramaturg Tomasz Walesiak na potrzeby spektaklu stworzyli oryginalny scenariusz – portret rodziny w wielopokoleniowym kryzysie.
Jest to opowieść o niemożliwych do zrozumienia decyzjach. O rodzinie, której najtrudniej wybaczyć i o potrzebie akceptacji wpisanej w rodzinne relacje. O tym, jacy bywamy śmieszni w sytuacjach, które nas przerastają i jak wiele jesteśmy w stanie znieść, zanim zdecydujemy się cokolwiek zmienić. I o odważnych czynach, które bywają określane jako tchórzliwe, w zależności od tego, kto patrzy i z jakiego powodu potrzebuje je nazwać.
Tragedia sprawia, że członkowie rodziny spotykają się w rodzinnym domu. Dla jednych jest to trudny
powrót po długiej nieobecności, inni trwają w tym miejscu od dziesięcioleci. Jak rozmawiać o czymś, czego nie da się zaakceptować? Jak nawiązać kontakt z osobą, która teoretycznie jest ci bliska, ale tak niewiele o niej wiesz? Bohaterowie i bohaterki zmagając się z sytuacją, powołują kolejne i kolejne narracje na jej temat. Cofają się w przeszłość, ingerują w sieci własnych wspomnień. Kładą kolejne warstwy snów i fantazji na trudnej do zniesienia rzeczywistości. Paliwem ich nadziei i koszmarów są strach, bajki, gry wideo i religia. Wewnętrzne światy mieszają się ze sobą, tworząc wir wyobrażeń. Czy zaryzykujesz i dasz mu się porwać, żeby poznać odpowiedź na pytania: kim jesteś, co cię ukształtowało i dlaczego tak bardzo się boisz?
TR bez Barier
26 października o godz. 17:00 odbędzie się touch tour – dotykowe zwiedzanie scenografii. Tego samego dnia spektakl będzie grany z audiodeskrypcją
Prosimy o punktualne przybycie. Po rozpoczęciu spektaklu osoby spóźnione nie będą wpuszczane na widownię.
W spektaklu pojawia się temat śmierci samobójczej, w tym samobójstwo nastoletniej osoby, które jest słownie opisane, ale nie jest pokazywane na scenie. Pojawiają się także używki (nadużywanie alkoholu i leków oraz papierosy), używany jest wulgarny język, a w relacjach przejawia się przemoc psychiczna. W materiałach wideo pojawia się wąż i myszy.
Spektakl rekomendowany jest dla osób dorosłych.
Twórcy i twórczynie
reżyseria, scenariusz, scenografia: Katarzyna Minkowska
scenariusz, dramaturgia: Tomasz Walesiak
scenografia: Łukasz Mleczak
kostiumy: Jola Łobacz
wideo: Agata Rucińska
kompozytor: Wojciech Frycz
choreografia: Krystyna Lama Szydłowska
reżyseria światła: Paulina Góral
operator kamery live, autor zdjęć i wideo do spektaklu: Janusz Szymański
asystent reżyserki: Wojciech Sobolewski
inspicjent: Piotr Piotrowicz
kierowniczka produkcji: Aleksandra Szklarczyk
asystent kompozytora: Maciej Synowiec
kierownik techniczny: Michał Golasa
zastępca kierownika technicznego: Andrii Pogorielov
realizatorzy dźwięku: Miłosz Pawłowski, Jakub Sapka, Piotr Domiński, Andrij Pogorielov, Jerzy Szelewicz
realizatorzy wideo: Maciej Kaszyński, Marcin Metelski, Łukasz Karzewski
realizatorzy światła: Daniel Sanjuan Ciepielewski, Kacper Stykowski, Konrad Kajak, Jędrzej Jęcikowski
charakteryzatorki: Dominika Zatońska, Milena Jura
garderobiane: Elżbieta Kołtonowicz, Teresa Rutkowska
brygadzista sceny: Łukasz Winkowski
rekwizytor: Marcin Puanecki
montażyści: Mariusz Basiak, Marcin Puanecki, Tomasz Trojanowski, Łukasz Winkowski, Paweł Iwaniuk
specjalista budowy dekoracji: Tomasz Ciężarek
stolarz: Tadeusz Tomaszewski
ślusarz: Tomasz Ciężarek
W spektaklu wykorzystany został obraz namalowany przez Sebastiana Pawlaka, który jest opracowaniem autorskim zdjęcia wykonanego przez Zofię Rydet. TR Warszawa dziękuje za udostępnienie zdjęcia Fundacji im. Zofii Rydet.
Galeria
fot. Wojtek Sobolewski
-
Kiedy stopnieje śnieg jest jednym z tych (niewielu) spektakli, które długo po wyjściu z teatru siedzą w głowie i nie dają spać, stawiając nam przed oczami nasze własne sytuacje rodzinne i bliskich, choć zapewne nie w tak drastycznych okolicznościach.
-
W tym spektaklu nie otrzymujemy wszystkich informacji bezpośrednio. Brak tu tradycyjnej ekspozycji. Rodzina nie tłumaczy sobie tego, co wszyscy i tak wiedzą. Trochę można odczytać z półsłówek, gestów, spojrzeń oraz gwałtownie zatrzymanych słów. Także dzięki temu najmocniejszym punktem spektaklu są dialogi – bardzo naturalne, uważne i wnikliwe. Podkreślane przez świetne aktorstwo, wypracowane latami w jednym z najlepszych zespołów teatralnych w Polsce.
-
Spektakl Katarzyny Minkowskiej podrzuca tropy, wiele kwestii pozostawia jednak otwartych. Chociażby pytanie, czy utarte schematy rodzinne jeszcze działają. Może potrzebujemy redefinicji podstawowej komórki społecznej i nowych odpowiedzi? Może współczesna rodzina to coś innego niż 10, 20, 30 lat temu, ale usilnie udajemy, że wcale nie? Czy utrzymywanie relacji z osobami, które nie dają nam poczucia bezpieczeństwa i zrozumienia to obowiązek?
-
W „Kiedy stopnieje śnieg” też płyniemy za niby błahymi, codziennymi zdarzeniami, odbieramy emocje wybijające z banalnych pogawędek czy żenujących – i tym bardziej bolesnych – kłótni. Przejmujący finał emocjonalną intensywnością przypomina zaś trochę teatr. Tyle że stawki, o które grają postaci Minkowskiej i Walesiaka są bardziej codzienne, bliższe życiu – co nie znaczy, że mniej dramatyczne. Warto poświęcić im czas.
-
Kolejny udany spektakl Katarzyny Minkowskiej przygotowany w autorskim tandemie z Tomaszem Walesiakiem. (…) Wynaleziona dla tego spektaklu konwencja pozwala wniknąć bez uprzedzeń i z góry przyjętych odpowiedzi we wnętrze rodziny w kryzysie w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, jak dalej żyć. Powstał zespołowy spektakl – dająca do myślenia opowieść o tym, kim jesteśmy dla siebie i najbliższych, często tak naprawę nieznanych i obcych.
-
„Kiedy stopnieje śnieg” to spektakl gęsty, nieprzyjemnie dotykający, podskórnie gryzący, bo pokazuje jak wiele niewygodnych rzeczy potrafimy zamiatać pod dywan, ukrywać latami, jak bardzo nie potrafimy rozmawiać z najbliższymi nam osobami.
-
Efekt realizmu został w pełni osiągnięty poprzez naturalny język dialogów i stworzenie postaci, których archetypy można łatwo odnaleźć, jeśli nie w swojej rodzinie, to w bliskim otoczeniu. Bohaterowie nie mają zresztą imion, są przedstawicielami ról – mamy, taty, brata, siostry, które na każdego człowieka nakłada życie. (…) Spektakl doskonale obrazuje zakłamujący rzeczywistość schemat komunikacji adoptowany przez niejedną rodzinę.
-
Minkowska i Walesiak portretują typową rodzinę – na granicy realizmu i stereotypu. Ze starszym pokoleniem nienauczonym rozmowy o problemach i uczuciach, przekonanym, że dali dzieciom wszystko, co tylko mogli, a one nie dość, że nie odpowiadają wdzięcznością, to jeszcze cały czas są niezadowolone. Młodsi mają swoje strategie na przeżycie i ochronę siebie: ucieczki, konfrontacji, bycia podporą albo zakałą rodziny.
-
Przejmujące studium domowej traumy – rodzinna tragedia odkrywa mocno skrywane problemy, resentymenty i spory. Wyciągnięty prosto z życia tekst, połączony z niezwykle sugestywną, naturalną grą aktorską, mocno nastrojową muzyką i pokazywanymi na kilku ekranach prawdziwymi filmami z domowego archiwum, przynoszą efekt niezwykłego, poruszającego autentyzmu – oglądając ten spektakl można mieć wrażenie, że trafiło się na imprezę własnej rodzinny, gdzie wywleka się i wałkuje bardzo poważne problemy.
-
Minkowska z Walesiakiem podejmuje trudny temat relacji rodzinnych i domowych problemów, które często są zamiatane pod dywan i nie zostają przepracowane na tyle, by uniknąć nieporozumień i narastających wcześniej czy później konfliktów. Stworzony tekst, dotykający również aspektu śmierci i żałoby po niej, imitujący proste, zwykłe życie, wybrzmiewa na scenie TR-u przejmująco głównie dzięki wyjątkowemu autentyzmowi i naturalności aktorów.
-
Minkowska i Tomasz Walesiak – współodpowiedzialny za kształt scenariusza – w mistrzowski sposób kreślą niezwykle wyraziste kontury osobowości członków wykreowanej rodziny.
Nagrody
-
Nagroda im. Konrada Swinarskiego
dla Katarzyny Minkowskiej przyznana przez miesięcznik „Teatr” dla najlepszego reżysera w sezonie 2023/2024
Partner spektaklu
Patroni medialni spektaklu