5 czytań performatywnych / Akademia Teatralna w Warszawie

NIE-FIKCJA to seria pięciu performatywnych mikro-wydarzeń opartych na fragmentach scenariuszy, które powstały w ramach zajęć PRACA NA MATERIALE NON-FICTION, prowadzonych przez Katarzynę Szyngierę w Akademii Teatralnej w Warszawie. Przez pół roku pięć grup złożonych z osób studiujących reżyserię, reżyserię teatru lalek, aktorstwo i wiedzę o teatrze szukało potencjalnych dróg przełożenia na język teatralny reportażu, filmu dokumentalnego, osobistych doświadczeń i własnego riserczu na temat wybranych osób oraz zdarzeń. To pierwsze w historii uczelni zajęcia, na których spotykały się osoby studenckie z różnych lat i wydziałów, by zapominając o przypisanych im w uczelnianej strukturze rolach i podziałach wspólnie poeksperymentować z materią dramaturgiczną powstałych scenariuszy.

YUNKO FURUTA

Postanowiłem zgłębić temat Yunko Furuty – nastoletniej Japonki, którą na początku 1989 roku w bardzo brutalny sposób zamordowało kilku nastolatków. 
Nie wiem, kim jest Yunko Furuta, choć kimś na pewno jest.
Może jest zbyt przerażająca, żeby o niej pamiętać? Może lepiej po prostu o niej zapomnieć? Lubimy wypierać niewygodne historie. Może tym właśnie jest – niewygodnym dla pamięci wspomnieniem.

Ludzie nie chcą cię słuchać, ludzie chcą o tobie zapomnieć. Twoje ciało za bardzo śmierdzi zgnilizną, a twoje oczy są zbyt puste. Ja chętnie cię posłucham, tylko musisz coś powiedzieć. Niełatwo cię zrozumieć, bo jesteś prawdziwa. Fikcyjna Yunko byłaby filmem, który można obejrzeć wieczorem, żeby poczuć na plecach dreszczyk emocji. Ty nie jesteś filmem, ty jesteś prawdziwym bólem, strachem, odebranym dzieciństwem. 

Osoba twórcza: Alek Łyś

CHUDNIEMY

Zapraszamy na dzień otwarty obozu CHUDNIEMY!
Na naszym obozie skupiamy się na codziennych problemach dziewczyn, które mają trudną relację z jedzeniem. Interesują nas osobiste historie, nie statystyki. 

Pracujemy na własnych doświadczeniach, chcemy przełamać tabu, przestać bagatelizować temat i na przykładzie naszych obozowiczek pokazać, z czym zmaga się twoja córka, siostra, koleżanka.

Poznajcie nasze obozowiczki: Julia Banasiewicz, Ada Branecka, Angelika Jasińska, Klementyna Lamort de Gail, Marta Lewandowska, Agnieszka Rajda 

OPÓŹNIENIE MOŻE ULEC ZMIANIE

Polskie Koleje Państwowe to spółka, która nie przestaje być obiektem drwin. Zawieszona między budzącym skojarzenia z Zachodem nowoczesnym Pendolino a reliktami Wschodu z zepsutą toaletą w drugiej klasie TLK, PKP jak w soczewce skupia w sobie nasze polskie kompleksy i aspiracje. Być może pociąg to jedno z niewielu miejsc, które przynajmniej na chwilę łączą nas ze sobą: mimo dzielącego nas statusu, wyznania, czy opcji politycznej, jadąc tym samym pociągiem, zawsze zmierzamy w tym samym kierunku. A kiedy jedziemy stłoczeni_one ze sobą w jednym przedziale, wszyscy_tkie mamy nadzieję, że opóźnienie nie ulegnie zmianie. 

W naszej pracy korzystamy z reportaży: „Opóźnienie może ulec zmianie” Marcina Antosza, „Ostre cięcie. Jak niszczono polską kolej” Karola Trammera oraz z własnych doświadczeń i wspomnień z jazdy pociągami.

Osoby twórcze: Oliwia Adamowicz, Stanisław Kawecki, Mikołaj Łukasiewicz, Kacper Męcka, Agata Nierzwicka, Jan Sałasiński, Adam Stasiak

PIERWSZE DAMY

Opowiadamy najbardziej współczesną historię najważniejszych kobiet polskiej dyplomacji. Ponieważ w ich zachowaniach i decyzjach często odbijały się napięcia społeczne, każdą z nich można dziś uznać za zwierciadło konkretnego okresu w historii Polski. Choć oficjalnie funkcjonują jako pierwsze damy, jest to jedynie tytuł grzecznościowy – nie otrzymują żadnego wynagrodzenia z racji pełnionej przez nie funkcji. W Polsce przyjęło się, że pierwsze damy w okresie kadencji męża mają nieformalny zakaz pracy, a pięcioletnią lukę w CV wypełniają pracą charytatywną oraz praktyką towarzyszenia prezydentowi.

Co dzieje się, gdy pierwsze damy zostają same? 
Co ważnego kryje się w prezydenckich piwnicach?
Czy w pałacu może zabraknąć powideł? 

Osoby twórcze: Ola Bratkowska, Kalina Jankowiak, Małgosia Kawula-Polkowska, Maciej Jaszczyński 

JESTEM ZŁY

Jak dzieci poznają i tłumaczą sobie świat za pomocą zabawy? 
Gdzie jest granica między grą a rzeczywistością?
Jak się bawi w „Jestem zły”?

Scenariusz wchodzi w dyskusję z filmem dokumentalnym „Jestem zły” (2000) Grzegorza Packa i ze sposobem, w jaki przedstawione zostały w nim dzieci z warszawskiej Pragi lat 90. Podczas pracy nad scenariuszem ekipa twórcza odbyła spotkanie z reżyserem filmu w przestrzeniach, w których kręcony był dokument.

Osoby twórcze: Ćma, Aleksy Jakubiec, Maria Kresa, Kacper Jan Lechowicz