To 35-minutowe solo, w którym tancerka i performerka Diana Niepce przywołuje na scenie estetyki i języki różnych ciał, które tworzyły historię tańca. Jak mówi: „Chcę poddawać archiwum tańca obserwacji, chcę zrozumieć hierarchię, która organizuje ciało w tańcu, zrozumieć tajemnicę ruchu. Jak dotrzeć do ukrytej strony historii tańca, w której ciało nie było na wykluczonej pozycji? Jak nienormatywne ciała odnajdywały w tańcu swoje miejsce?”.

Niepce przywołuje historię tańca, jego różnych gatunków, zanurza się w przeszłości i rzuca wyzwanie swojemu ciału, które odwzorowuje różne, także nienormatywne reprezentacje. Tancerce towarzyszą na scenie trzej „asystenci – wykonawcy” partnerujący jej w wymagającej, brutalnej podróży przez alternatywne archiwum tańca, w którym pojawiają się nawiązania do technik i poszukiwań takich tancerzy i tancerek jak: Bill Shannon, Claire Cunningham, David Toole, Neil Marcus, Michael Turinsky, Lisa Bufano, Raimund Hoghe, Artur Żmijewski. Ta swoista choreografia archiwum, której dokonuje Niepce w swoim intensywnym i radykalnym solo pozwala wyłonić się nowemu ciału w tańcu i ustanawia jego miejsce, na styku żywej materii i technologii. 

Diana Niepce jest portugalską tancerką, choreografką i pisarką na co dzień żyjącą w Lizbonie. Jako tancerka i performerka współpracowała m.in. z Company Rosas, Felixem Ruckertem, Willim Dornerem, zespołem La Fura dels Baus, Jérômem Belem, Aną Borralho i Joaõ Galantem i Teatrem 21. 

W 2014 roku doznała upadku z trapezu, który spowodował tetraplegię (paraliż czterokończynowy), co wpłynęło na głębokie przeformułowanie jej artystycznej tożsamości. Od tego czasu Diana jako tancerka i performerka poszukuje w swoich pracach nowych możliwości wyrazu, nowego języka, który wprowadza w ustanowione konwencje tańca ciało z niepełnosprawnością.

Jej prace to m.in. Raw a Nude (2019) z Marianą Tengner Barros, 12 979 Days (2019), Duet (2020), T4 (2020) i Anda, Diana (2021).