Na zaproszenie Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie dramatopisarka Jolanta Janiczak i reżyser Wiktor Rubin mieli zrealizować spektakl o lokalnej tematyce. Zainteresowała ich historia objawień w Gietrzwałdzie oraz biografie dwóch młodziutkich wizjonerek. Zgodnie z poleceniem Maryi dziewczynki najpierw zamieszkały w klasztorze, a po ukończeniu edukacji wstąpiły do zgromadzenia szarytek. Siostra Barbara pracowała jako misjonarka i zmarła w Gwatemali. Obecnie trwa jej proces beatyfikacyjny. Natomiast o Justynie historia i Kościół milczą, od kiedy w wieku trzydziestu trzech lat niespodziewanie opuściła klasztor. Jej dalsze losy są nieznane…

Twórcy „Nie smućcie się. Ja zawsze będę z Wami” skoncentrowali się na perspektywie Justyny (w tej roli zjawiskowa Milena Gauer), której decyzja o odejściu z zakonu sprawiła, że nie tylko nikt nie zastanawia się nad wyniesieniem jej na ołtarze, ale jej znaczenie jako drugiej z wizjonerek wydaje się problematyczne. Justyna wpisuje się bowiem w biografie niezależnych, zapomnianych przez wielką Historię, kontrowersyjnych kobiet teatru Jolanty Janiczak i Wiktora Rubina – obok carycy Katarzyny, królowej Joanny Szalonej, hrabiny Batory, Rity Gorgonowej, spalonej na stosie Barbary Zdunk czy morderczyni Zofii Stefaniak spod Kórnika. W na(d)pisanym przez twórców życiorysie Justyna, bohaterka „Nie smućcie się”, pozostaje wierna dogmatom wiary, także maryjnemu, chociaż jest postacią pełną wątpliwości i niespełnioną religijnie. Przekonajcie się sami, czy jej emancypacyjne poszukiwania duchowe, w których więcej jest pytań, niż zawierzenia się Bogu, tę ludzką potrzebę umacniają.

Katarzyna Lemańska, „Notatnik Teatralny”

Po spektaklu odbędzie się spotkanie z dramatopisarką Jolantą Janiczak, reżyserem Wiktorem Rubinem oraz dr Angeliką Małek, ekspertką od teologii feministycznej. Moderatorka: Ewa Kiedio, dyrektorka wydawnictwa „Więź”. 

Recenzje

• Jolancie Janiczak i Wiktorowi Rubinowi nie po raz pierwszy udało się znaleźć świeży i ważny temat w pozornie wysyconych już dyskusjach o pozycji kobiet, patologii struktur kościelnych, przemocy, pamięci i traumie. W subtelnie zabawnym, interesującym wizualnie spektaklu sprawnie łączą lokalną, osadzoną w pamięci Warmii opowieść będącą mitem założycielskim pobliskiego Sanktuarium Maryjnego w Gietrzwałdzie z szerszym kontekstem polskiego katolicyzmu i uniwersalnymi refleksjami na temat wiary, pamięci i patriarchatu.

  Magdalena Rewerenda, „Czas Kultury”

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.