Performans rozgrywający się w przestrzeni instalacji wideo, dotykający problemu zdrady i przemocy psychicznej w związku. Artystka odwiedziła pokoje hotelowe w Paryżu, Berlinie i Białymstoku, skrywające tajemnicę zdrady. W każdym z nich spędziła jedną noc. Okrucieństwo i ból zdrady zapisane są w leniwym tempie zarejestrowanych na wideo scen, w pozornie spokojnych emocjach i przyćmionym świetle obrazów hotelowych pokoi, w których pojawia się samotna kobieta spędzająca w białej pościeli ciężką, długą, nieprzespaną noc. Tekst wypowiadany w trakcie performansu ma charakter listu bohaterki, Pani B., będącej zarazem jego protagonistką, adresatką i autorką. Pokrętność przemocy, niewidoczność rozpaczy, nieoczywistość samotności składają się na emocje, jakie odczuwa osoba będąca w związku z oprawcą. Artystka tworzy na żywo multimedialny kolaż, wprowadzając w obraz bezpiecznych hotelowych wnętrz poczucie niewygody i zagrożenia, a jednocześnie tragicznego humoru.