Jaką rolę odgrywa choreografia w spektaklu “Rodzina”?

Mam wrażenie, że spełnia ona w tej pracy kilka ról. Z jednej strony pozwala dostrzec „rodzinne choreografie codzienności” i uwypuklić jej elementy składowe. Tym samym dzięki ruchowi jesteśmy w stanie zaobserwować schematy i role, w jakie poszczególni członkowie rodziny zostali, mniej lub bardziej świadomie wepchnięci. Z drugiej zaś daje chwilę wytchnienia i przyjemności oraz radości ze wspólnego poruszania się i bycia z innymi ciałami we wspólnej przestrzeni.

Jakie aspekty relacji rodzinnych starałaś się wydobyć za pomocą ruchu na scenie?

Spośród wielu aspektów, które pojawiły się w trakcie naszej pracy, mnie interesowała współzależność i wspólnotowość. Czasem manifestują się one poprzez wspólne bycie w jednym działaniu, a czasem poprzez wsparcie jednej osoby i zrobienie dla niej miejsca. Ciekawie jest obserwować, jak buduje się dzięki temu dynamika spektaklu oraz jak działania i ruch poszczególnych członków rodziny wzajemnie na siebie wpływają.

Jak twoim zdaniem wpływają na siebie style pracy obu zespołów?

Oba zespoły poznałam dopiero przy tym projekcie i trudno mi nazwać jakiś konkretny styl pracy, ale mam wrażenie, że od samego początku dość szybko znalazły wspólny język. To, co mnie ujęło w pracy obu zespołów to duże skupienie, cierpliwość i otwartość na improwizację. Teatr 21 wprowadził dodatkowo dużą dozę radości, jaką czerpie z możliwości bycia razem oraz tworzenia czegoś wspólnie. Przypomnieli mi o tym, że już samo spotkanie może być okazją do świętowania.