„sweet & romantic“ to spektakl o rzeczach, które jest się w stanie zrobić z miłości. Nie tej, którą chce się mieć, tylko realnej – miłości opartej na grach o kontrolę. Bolesnej, zazdrosnej i trudnej, w wielorakich ludzkich konfiguracjach. Tej, której czas trwania rozciąga się na miesiące i lata, a nie zamyka się w ładnym, końcowym obrazku po półtorej godziny kinowego seansu.

Jest rok 2026. Ari kocha mocną miłością swojego zmarłego przyjaciela. Zamyka się w domu, aby nie patrzeć na zewnętrzny świat, który usiłuje wmówić mu, jak ma przeżywać żałobę i okazywać uczucia. W ramach eksperymentu, zażywa pierwszą dawkę testosteronu i wykracza poza granice klasycznie pojmowanej płci. Do jego kawalerkowej świątyni dostęp mają jedynie najbliżsi: pies, matka, partnerka, dealer i wspomnienie zmarłego przyjaciela. Wszystko, co robią w życiu, robią z miłości. Po
to, by czuć się kochanym. Za zachłanne pragnienie miłości płacą wysoką cenę w postaci swoich morfujących tożsamości.

Za oknem mocarstwa światowe się radykalizują, panuje nowa moda na fundamentalizm. Rozwój technologiczny znajduje się pod ścisłym, systemowym nadzorem. Obywatele nie mają dostępu do antykoncepcji, hormonów, do niektórych leków. Ulicami płynie fala za falą protestów. Tłumy nie godzą się na ścisłą kontrolę. Coraz bardziej zafascynowany testosteronem Ari próbuje odpowiedzieć sobie na pytanie, w jaki sposób cząsteczka T. ukształtowała świat? Jeśli nie T. jest odpowiedzialne za stan rzeczy, to co? I co można zrobić, żeby przeprowadzając na sobie rewolucję, nie dać się skusić obrazkowi pary, całującej się na tle wybuchu bomby atomowej?