Od kilku lat jestem fanem Teatru 21 wiec, kiedy dowiedziałem się, że będziemy razem robić spektakl, bardzo się ucieszyłem. Moja radość trwa do dziś! To spotkanie wykracza poza klasyczne ramy prób, jakich doświadczyłem w teatrze. Mam wrażenie, że więcej dzieje się poza pracą nad tekstem, czy inscenizacją (choć tam też się dużo dzieje). Prywatne relacje, emocje, stany psychiczne, w jakich danego dnia się przychodzi, często rzutują na prace i nie ucieka się od nich, nie ukrywa. Wszystko jest na wierzchu. Zero udawania. Do tego ta niezwykła wyobraźnia! Dajemy z siebie tyle ile mamy, do niczego się nie zmuszamy, robimy przerwy, kiedy musimy, wspólnie jemy, kawkę pijemy, rozmawiamy o tym, co najważniejsze danego dnia i co nas uwiera, przytulamy się, zmęczeni zasypiamy, tańczymy, żeby się obudzić, śmiejemy się do łez, albo płaczemy, bo smutno i znów się przytulamy, serdecznie się witamy i żegnamy i przepraszamy głośno, kiedy kogoś urażamy i znów się przytulamy… Idealna rodzina.