Spektakl na pewno dał mi możliwość spełnienia jednego z największych marzeń dzieciństwa, a mianowicie wystąpienia na scenie przed publicznością. Zawsze jak byłam na jakimś przedstawieniu, czy to ze szkołą, czy z rodzicami zazdrościłam młodym aktorom na scenie i wyobrażałam sobie siebie na ich miejscu. Cieszę się, że udało mi się spełnić to marzenie, aby stanąć na scenie, zabierając głos w ważnych sprawach. Myślę, że drugą rzeczą, którą dał mi spektakl, jest możliwość powiedzenia, wykrzyczenia i wyrażenia swojej opinii czy dezaprobaty na temat wszystkich problemów, które poruszyliśmy w przedstawieniu.

Chętnie zaprosiłabym wszystkich dorosłych, w których życiu są ludzie w moim wieku. Byliby to przede wszystkim rodzice albo ogólnie starsi członkowie rodzin oraz nauczyciele. Zaprosiłabym ich słowami „Zapraszam wszystkich dorosłych, którzy mają trudności, a chcieliby zrozumieć, co czuje i co stara im się przekazać ich dziecko/wnuczek/chrześniak/uczeń”.