Od bliskich oprócz slow-wsparcia usłyszałam prawdziwe refleksje. Babcia, której obecności bałam się najbardziej, powiedziała, że usłyszała na scenie rzeczy, które zawsze chciała powiedzieć w moim wieku. Moi bliscy i rodzina byli w szoku, jeżeli chodzi o skalę projektu. Spodziewali się chyba bardziej przedstawienia niż spektaklu o tak politycznych treściach. Od przyjaciół usłyszałam najlepsze rzeczy; że długo myśleli o spektaklu po wyjściu z TR Warszawa, że czuli się usłyszani, że to, co mówimy, jest cholernie ważne.